-
1 udaremniać
udaremnić komuś coś jdm etw zunichte machen [ lub verhindern] -
2 verhindern
verhindern *\verhindern, dass jd etw tut uniemożliwić komuś zrobienie czegoś\verhindern, dass etw geschieht nie dopuścić, aby coś się wydarzyłoich konnte nicht \verhindern, dass sie wegfuhr nie mogłem przeszkodzić w jej wyjeździe
См. также в других словарях:
wytrącić — dk VIa, wytrącićcę, wytrącićcisz, wytrącićtrąć, wytrącićcił, wytrącićcony wytrącać ndk I, wytrącićam, wytrącićasz, wytrącićają, wytrącićaj, wytrącićał, wytrącićany 1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie» Wytrącić komuś… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
popsuć — dk Xa, popsućpsuję, popsućpsujesz, popsućpsuj, popsućpsuł, popsućpsuty 1. «zniszczyć, uszkodzić coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; zepsuć» Popsuć maszynę. Deszcze popsuły drogę. Dziecko popsuło wszystkie zabawki. ◊ Popsuć (sobie)… … Słownik języka polskiego
zamach — m III, D. u; lm M. y 1. «działanie mające na celu odebranie komuś życia, naruszenie lub odebranie czyjejś własności, targnięcie się, porwanie się na coś lub na kogoś, przeciw czemuś lub komuś» Niedoszły, nieudany, planowany zamach. Zamach bombowy … Słownik języka polskiego
ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… … Słownik frazeologiczny